سرکه ترکیبی از اسید استیک و آب است که در فرآیند تخمیر دو مرحله ای به دست می آید. سرکه انگور قزوین ابتدا، مخمر از شکر یا نشاسته هر مایع یک غذای گیاهی مانند میوه ها، غلات کامل، سیب زمینی یا برنج تغذیه می کند. این مایع به الکل تخمیر می شود.
سپس الکل در معرض اکسیژن و باکتری اسید استیک استوباکتر قرار می گیرد تا طی هفته ها یا ماه ها دوباره تخمیر شود و سرکه تشکیل شود.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده، سرکه را باید حاوی حداقل 4٪ اسید استیک باشد، اما ممکن است در سرکه های رایج تا 8٪ باشد. اگرچه اسید استیک مسئول طعم و بوهای ترش و تند است.
سرکه همچنین حاوی ویتامین های کمیاب، نمک های معدنی، اسیدهای آمینه و ترکیبات پلی فنلی است [1]. طعم ها از ترش تا شور و شیرین متغیر است.
برخی از سرکه‌ها مانند بالزامیک را می‌توان تا ۲۵ سال تخمیر کرد. سوابق اولیه از چین، خاورمیانه و یونان سرکه را برای اهداف دارویی توصیف می‌کنند.
به‌عنوان کمک‌کننده گوارشی، یک مومیایی ضد باکتری برای پانسمان زخم‌ها و درمان سرفه. امروزه، سرکه اغلب به عنوان یک درمان همه منظوره برای همه چیز از بیماری های جزئی گرفته تا بیماری های مزمن مطرح می شود.
برای روشن بودن، تحقیقات علمی موجود از استفاده از سرکه به عنوان یک درمان موثر برای هر یک از این شرایط پشتیبانی نمی کند.
با این حال، برخی از مطالعات حیوانی و مطالعات کوچک انسانی فواید سلامتی سرکه را پیشنهاد کرده‌اند که به محبوبیت آن در رسانه‌های رایج دامن زده است.
سرکه کالری و مواد مغذی کمی دارد. بسته به نوع، یک قاشق غذاخوری سرکه حاوی ۲ تا ۱۵ کالری است. نسخه های کم کالری مانند سرکه مقطر هیچ ارزش غذایی ندارند.
