این مقاله به مشکلات منتخب استفاده ویژه از لنگرهای متصل می‌پردازد. این به شدت بر روی محدودیت های برخی از رزین های اپوکسی و وینیل استر برای استفاده به عنوان چسب لنگر در بتن با مقاومت بالا متمرکز است.
اگر لنگر با نیروی کششی در چنین شرایطی بارگذاری شود، چسب بتن هیلتی ممکن است ضعیف ترین ماده در سیستم لنگر باشد. بنابراین مطالعه و تشریح اینکه کدام پارامتر بیشتر بر مقاومت نهایی انکر تأثیر می گذارد ضروری است.
بخش اول مقاله، رویکردهای طراحی مورد استفاده در کدهای نوع شکست باند را مورد بحث قرار می دهد. تأثیر عملکرد بتن و چسب به طور دقیق در منابع مرتبط شرح داده شده است.
در بخش اصلی تحلیل، آزمایش‌هایی با چسب‌های اپوکسی و وینیل استر مناسب برای لنگر انداختن در بتن با مقاومت بالا ارائه شده است. تجزیه و تحلیل از نزدیک بر روی آزمایش‌های استحکام پیوند با استفاده از نمونه‌های فولادی متمرکز است.
اثر نفوذ بتن در این مورد مستثنی است. چندین مخلوط از رزین اپوکسی با کارایی بالا و رزین وینیل استر ارائه شده است. برخی از آزمایش‌های رزین پر شده توسط سنگ آهک آسیاب شده و تقویت‌کننده FRP بازیافتی آسیاب شده نیز گنجانده شده است.
مشکل تست استحکام چسب اپوکسی نیز یکی از اهداف آنالیز است. ضخامت لایه چسب در چنین کاربردهایی بسیار کم است، بنابراین، یافتن پیکربندی آزمایشی مناسب و همچنین شکل نمونه آزمایش بسیار پیچیده است.
نتایج آزمایش‌ها در نمونه‌های بتنی نشان داده است که مقاومت برشی چسب پارامتر بسیار مهمی در چنین شرایطی است. بنابراین، نمونه فولادی جدید که برای آزمایش این مقاومت برشی موثر است، طراحی شد.
طراحی این نمونه در این مقاله ارائه شده است. نتایج این تحلیل نشان می دهد که مقدار محدود کننده مقاومت برشی این گونه چسب ها نزدیک به 30 مگاپاسکال است.
