صندل ها یک پوشش ساده برای پا هستند که تقریباً بخشی از هر فرهنگ در جهان بوده است.
آنها ساده ترین شکل کفش هستند، با طولانی ترین تاریخ – از غارنشینان دوران نوسنگی گرفته تا روم باستان، تا ژاپن فئودالی، تا گردشگران مدرن.
تاریخ صندل مردانه اسکیچرز شامل مردان و زنان صندل پوش در برخی از افسانه ای ترین رویدادهای تاریخ است: فتوحات اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار، تولد فلسفه در آتن، فتوحات مسلمانان، محاکمه های عبرانیان کتاب مقدس، تا نام به جز چند.
قدیمی ترین کفش شناخته شده صندل چرم مردانه طبی است که قدمت آن به حدود 10900 سال از زمان حال می رسد. این در سایتی در ایالت مدرن اورگان ایالات متحده یافت شد.
صندل از پوست درخت درمنه بافته شده بود. به طور گسترده ای اعتقاد بر این است که صندل مردانه ایرانی به طور مستقل در بسیاری از فرهنگ های ماقبل تاریخ در همان زمان ساخته شده اند.
اکثر مردم اروپا، شام، آسیای شرقی و بومیان آمریکا در اواخر عصر نوسنگی دارای کفش بودند.
با این حال، به دلیل ماهیت آلی مواد، عمدتاً مواد گیاهی و چرم، شواهد باستان‌شناسی نسبتاً کم است. یک استثنا در این مورد، مصر باستان است، زیرا مقبره های فراعنه بزرگ حاوی نمونه های بسیاری است که به خوبی حفظ شده و تزئین شده اند.
دنیای باستانی امپراتوری های بزرگ مدیترانه کاملاً به صندل چرم قهوه ای علاقه داشت. آب و هوای گرم و خشک اسپانیا، ایتالیا، یونان و خاور نزدیک برای کفش های تنفسی عالی بود.
اگرچه کفش های پنجه بسته برای اکثر مردمان باستان شناخته شده بود، اما به طور کلی، آنها باید یا خیلی گران، ناراحت کننده یا نامرتب بوده باشند (احتمالاً هر سه) زیرا نمونه های بسیار کمی از آنها در هنر یا مقبره های آنها داریم.
- منابع:
- تبلیغات:
