به نظر می رسد نقره حتی رسانای گرما بهتری نسبت به مس و ظروف مسی قلم کاری است (نه اینکه رسانایی با این پوشش های فوق نازک اهمیت زیادی دارد)، و ظاهراً بسیار نچسب است، اگرچه با توجه به قیمت، من انتظار ندارم که هرگز بتوانم این را از نزدیک تایید کنید.
در چند مورد منتخب، ظروف مسی اصلاً با چیزی پوشیده نمی شوند؛ به عنوان مثال، گلدان های مربا از مس خالص ساخته شده اند، زیرا قند کافی در مربا وجود دارد که از واکنش اسیدهای میوه با فلز جلوگیری می کند.
یک کاسه همزن مسی ساده نیز وجود دارد که صرفاً برای زدن سفیده تخم مرغ در نظر گرفته شده است: مس از چسبندگی بیش از حد اتم های گوگرد در سفیده ها جلوگیری می کند و به حفظ یکپارچگی قله های کف دار کمک می کند.
جدای از مواد آستر یک تابه مسی، مهمترین ویژگی دیگری که بر کیفیت تأثیر می گذارد ضخامت مس است.
این می تواند تأثیر چشمگیری بر عملکرد تابه داشته باشد. عقل کلی این است که ظروف مسی باید 2.5 تا 3 میلی متر ضخامت داشته باشند.
هر ضخیم تر باشد و شما شروع به از دست دادن بیش از حد پاسخ سریع مس به گرما کنید. هر رقیق کننده باشد و آنطور که باید گرم نمی شود.
با توجه به ارزش و همچنین چگالی، بعید به نظر می رسد که مسی با ضخامت بیشتر از 3 میلی متر پیدا کنید (مس سنگین است، بنابراین افزودن فلز بیشتر از حد لازم، استفاده از تابه را بسیار دشوارتر می کند)، اما به احتمال زیاد مسی با ضخامت کمتر از 2.5 میلی متر پیدا کنید.
احتمالاً تا حدود 2 میلی متر مشکلی ندارید، اما کمتر از آن و در حال ورود به قلمرو گلدان تزئینی هستید: ممکن است در آشپزخانه شما زیبا به نظر برسد اما عملکرد خوبی نخواهد داشت.
اینجاست که بسیاری از شرکت‌ها سعی می‌کنند از آن صرفه‌جویی کنند، بنابراین قبل از تحویل کارت اعتباری‌تان اطمینان حاصل کنید که ضخامت مس چقدر است.
