سیستم‌های آبی زمان‌های قدیم برای تامین آب به نیروی جاذبه متکی بودند و از لوله پلیکا یزد پلیمر یا کانال‌هایی که معمولاً از خاک رس، سرب، بامبو، چوب یا سنگ ساخته می‌شدند استفاده می‌کردند.
کنده های چوبی توخالی پیچیده شده در نوارهای فولادی برای لوله کشی لوله ها، به ویژه شبکه های آب استفاده می شد. حدود 500 سال پیش از سیاهه‌ها برای توزیع آب در انگلستان استفاده می‌شد.
شهرهای ایالات متحده از اواخر دهه 1700 تا 1800 شروع به استفاده از کنده های توخالی کردند. امروزه اکثر لوله های لوله کشی از فولاد، مس و پلاستیک ساخته شده اند.
بخش های مستقیم سیستم های لوله کشی “لوله” یا “لوله” نامیده می شود. یک لوله معمولاً از طریق ریخته‌گری یا جوشکاری تشکیل می‌شود، در حالی که یک لوله از طریق اکستروژن ساخته می‌شود.
لوله معمولاً دیواره های ضخیم تری دارد و ممکن است رزوه یا جوش داده شود، در حالی که لوله ها دیواره نازک تری دارند و به تکنیک های اتصال ویژه مانند لحیم کاری، اتصالات فشاری، چین خوردگی یا برای پلاستیک ها، جوش حلال نیاز دارند.
لوله های تامین و توزیع آب آشامیدنی فولادی گالوانیزه معمولاً با اندازه لوله های اسمی از 3⁄8 اینچ (9.5 میلی متر) تا 2 اینچ (51 میلی متر) یافت می شوند.
فولاد گالوانیزه (اغلب به سادگی به عنوان “گالو” یا “آهن” در تجارت لوله کشی شناخته می شود) نسبتاً گران است و به دلیل وزن و نیاز به رزوه زنی لوله، کار با آن دشوار است.
برای تعمیر سیستم‌های “گالو” موجود و برای برآوردن الزامات غیر قابل احتراق کد ساختمان که معمولاً در هتل‌ها، ساختمان‌های آپارتمانی و سایر برنامه‌های تجاری یافت می‌شود.
به طور معمول استفاده می‌شود. همچنین بسیار بادوام و مقاوم در برابر سوء استفاده مکانیکی است. لوله فولادی لاکی مشکی پرمصرف ترین مواد لوله برای آبپاش های آتش نشانی و گاز طبیعی است.
